![[{[item.product.name]}]]([{[item.product.photo.url]}] 75w)
"W centrum pokoju, przymocowany do pionowej sztalugi, stał pełnometrażowy portret młodego człowieka o niezwykłej urodzie fizycznej, przed którym, w niewielkiej odległości, siedział sam malarz, Bazyli Hallward, człowiek, którego nagłe zniknięcie kilka lat temu tak poruszyło ówczesną opinię publiczną i dało początek dziwnym domysłom".
Teraz Dorian Gray, młody uwodzicielski i światowy dandys, złożył niemądrą przysięgę: zachować na zawsze swoją urodę, podczas gdy twarz namalowana na płótnie będzie dźwigać ciężar jego namiętności i grzechów. I właściwie tylko portret, na którym odmalowana jest czarna dusza Doriana, starzeje się, jak powie on później malarzowi: "Każdy z nas nosi w sobie niebo i piekło".
Sama książka jest podwójna: przenosi nas do ponurego, mrocznego Londynu, tonącego we mgle i oparach opium, ale też otwiera salonową komedię wyższych sfer. Kiedy pojawił się w 1890 roku, uznano go za niemoralny. Ale jej wyjątkowość polega raczej na tym, że jest jednocześnie powieścią realistyczną i powieścią estety - obie fascynujące, z dziwnością graniczącą z fantastycznością.
Wydawca: Livre de poche
Autor: Oscar Wilde
EAN / ISBN: 9782253002888
Oprawa: miękka
Format: 17,8cm/11cm
Stron: 256
Data wydania: 1972
«Au centre de la pièce, fixé à un chevalet droit, se dressait le portrait en pied d'un jeune homme d'une extraordinaire beauté physique, devant lequel, à peu de distance, se tenait assis le peintre lui-même, Basil Hallward, celui dont, il y a quelques années, la disparition soudaine a, sur le moment, tant ému le public et donné lieu à d'étranges conjectures.»
Or Dorian Gray, jeune dandy séducteur et mondain, a fait ce voeu insensé : garder toujours l'éclat de sa beauté, tandis que le visage peint sur la toile assumerait le fardeau de ses passions et de ses péchés. Et de fait, seul vieillit le portrait où se peint l'âme noire de Dorian qui, bien plus tard, dira au peintre : «Chacun de nous porte en soi le ciel et l'enfer.»
Et ce livre lui-même est double : il nous conduit dans un Londres lugubre et louche, noyé dans le brouillard et les vapeurs d'opium, mais nous ouvre également la comédie de salon des beaux quartiers. Lorsqu'il parut, en 1890, il fut considéré comme immoral. Mais sa singularité, bien plutôt, est d'être un roman réaliste, tout ensemble, et un roman d'esthète - fascinants, l'un et l'autre, d'une étrangeté qui touche au fantastique.
