Revenants
Olivier Morel nakręcił dokument "L'Âme en sang", w którym oddaje głos sześciu weteranom - duchom nawiedzanym przez duchy - którzy dźwigają nieznośny ciężar tego, co przeżyli, widzieli i zrobili w Iraku. Ten przejmujący, pożyteczny film, emitowany na antenie Arte w 2011 roku oraz na licznych festiwalach w Stanach Zjednoczonych i Europie, przypomina nam, że liczba samobójstw weteranów jest obecnie wyższa niż liczba żołnierzy poległych na irackiej ziemi. W USA żyje 70 000 weteranów, z których 22 codziennie kończy życie. Maj 2010, filmowanie zakończone, a Morel jest sfrustrowany, ponieważ nie mógł umieścić wszystkiego w filmie: przeszłość, nieświadomość, wyobraźnia, sen, projekcje psychotyczne..., nie mogą być częścią dramaturgii dokumentalnej. Wspólny znajomy skontaktował go z Maël. Maël, po obejrzeniu jego filmu i zeszytów ze zwiadami, jednocześnie entuzjastyczny i pełen niepewności i pytań dotyczących odpowiedzialności, jaką bierze na siebie, postanowił zrobić komiks. Ten album nie jest książką o filmie. Opowiada on historię filmu. Czyli dlaczego Olivier Morel postanowił go zrealizować i jak pracował. Pokazuje szczególną, delikatną i intymną więź łączącą reżysera z filmowanymi przez niego weteranami. Sposób narracji wybrany przez Maëla, aluzyjna delikatność, odrzucająca wszelką voyeurystyczną ingerencję, jest zgodny z jego zaangażowaniem. Jego rysunek, bardzo wiernie oddający rzeczywistość, nie pozostawia miejsca na improwizację czy "wypadki" w kresce, jest narzędziem przekazu doświadczeń.
Wydawca: Futuropolis
EAN / ISBN: 9782754808743
Oprawa: twarda
Format: 20cm/27,2cm
Stron: 120
Data wydania: 2013
Cet album n'est pas le livre du film. Il raconte l'histoire du film. C'est-à-dire pourquoi Olivier Morel a décidé de le faire et comment il a travaillé. Il montre ce lien particulier, délicat et intime, qui unit le réalisateur aux vétérans qu'il filme. La méthode narrative choisie par Maël, tout en délicatesse allusive, refusant toute intrusion voyeuriste, est à la mesure de son engagement. Son dessin très représentatif du réel, ne laisse de place ni à l'improvisation, ni aux « accidents » du trait, il est un outil pour faire passer le vécu.
